قهرمان محله | این دختر خردسال‌ترین تکواندو کار کشور است | کسب کمربند مشکی در ۸ سالگی
تاریخ انتشار: ۱ دی ۱۴۰۱ | کد خبر: ۳۶۶۷۳۸۲۵
همشهری آنلاین - پریسا نوری: مطابق بانک اطلاعات فدراسیون تکواندوی کشور، «مهدیه نیکجو» با این موفقیت عنوان خردسال‌ترین دختر تکواندوکار کشور را به دست آورده که در نوع خود رکورد جالب توجهی است.
خواندنی‌های بیشتر را اینجا دنبال کنید
برنامه‌ریزی از بدو تولدموفقیت این دختر خردسال برای کسب عنوان خردسال‌ترین دختر تکواندوکار ایران اتفاقی نبوده است.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
اگرچه اوایل به دلیل سن کم، حضور در کلاس‌ها و اجرای تمرینات سخت، برایش دشوار بوده اما این کودک خردسال با تشویق پدر این دوره را با موفقیت پشت سر گذارنده و در ۷ سالگی کمربند قرمز تکواندو را به کمر بسته است. این موفقیت را در حالی به دست آورده که باشگاه‌ها به دلیل شیوع ویروس کرونا تعطیل و اجرای تمرینات ورزشی از همیشه دشوارتر شده بود. پدر مهدیه دراین‌باره می‌گوید: «اوایل که به خاطر ویروس کرونا باشگاه‌ها تعطیل بود، مهدیه تمریناتش را در خانه و گاهی در پارک محله انجام می‌داد. بعد از مدتی که باشگاه باز و تمرینات از سر گرفته شد، البته به دلیل اضطراری بودن شرایط ورزشکارها باید با ماسک تمرین می‌کردند.»
او ادامه می‌دهد: «شرایط تمرین با ماسک برای بچه‌ها خیلی سخت بود، حدود ۲ ساعت باید با ماسک می‌دویدند و تقلا می‌کردند.»
یادگیری زبان کٌرهایکسانی که تکواندو کار می‌کنند خوب می‌دانند که در این رشته ورزشی علاوه بر یادگیری فن و قدرت بدنی باید تا حدودی اصطلاحات زبان کره‌ای را یاد بگیرند، این موضوع هم برای کودکی که هنوز الفبای فارسی را یاد نگرفته به مراتب دشوارتر است. پدر مهدیه دراین‌باره به یاد می‌آوردم: «در واقع مهدیه هنوز به مدرسه نرفته و خواندن و نوشتن فارسی را یاد نگرفته بود که ناچار شد زبان کره‌ای یاد بگیرد، چراکه هر تکواندوکار باید حداقل ۲۰۰ اصطلاح کره‌ای یاد بگیرد، من این اصطلاحات را پرینت می‌گرفتم و به دیوار اتاقش نصب می‌کردم تا جلوی چشمش باشد.»
قهرمان جهان می‌شوم!مهدیه دختر کم حرف و خجالتی است و وقتی از او می‌پرسیم می‌خواهد این رشته ورزشی را تا کجا ادامه بدهد؟ با لبخند می‌گوید: «قهرمان جهان می‌شوم.» پدرش صحبت‌های او را اینطور تکمیل می‌کند: «اگرچه روزهای اول شروع تمرینات که مهدیه خیلی کوچک بود گاهی با گریه از رختخواب بلندش می‌کردم و به باشگاه می‌بردم اما حالا خودش بسیار به این رشته ورزشی علاقه دارد و روزهایی که باشگاه ندارد، در خانه تمرین می‌کند و مصمم است در مسابقات کشوری که تابستان آینده برگزار می‌شود، قهرمان شود.»
در سال‌های اخیر علاقه دختران به رشته‌های ورزشی رزمی افزایش پیدا کرده با این حال در برخی خانواده‌ها این ورزش را خشن تلقی می‌کنند و آن را برای دختر بچه‌ها مناسب نمی‌دانند. با این استدلال وقتی از پدر مهدیه می‌پرسیم نگران صدمه دیدن دخترتان نیستید؟ با قاطعیت پاسخ می‌دهد: «با وجودی که ورزش‌های رزمی بر اساس اصل دفاع از خود ساخته شده‌اند، اما احترام و دفاع از صلح و دوستی، زیربنای این رشته‌هاست. یک هنرجوی رزمی‌کار، می‌آموزد که همیشه با حرکات دفاعی شروع کند، نه با حمله و در هر کدام از مراحل این رشته (کمربندها) هنرجو مسائلی مانند نظم و انضباط، احترام و تواضع، صبر و تحمل، بردباری و شکیبایی و استقامت و روحیه شکست‌ناپذیری را یاد می‌گیرد. علاوه بر این‌ها در میان ورزش‌های رزمی تکواندو تنها رشته‌ای است که در المپیک پذیرفته شده چون تمام ابزار محافظت از سر تا نوک پا را دارد و در حال حاضر هم با سنسورهایی که روی کلاه و لباس ورزشکاران جانمایی شده، ضربات کنترل شده است و جای هیچ نگرانی نیست.»
او ادامه می‌دهد: «سایر محله‌ها را نمی‌دانم اما استقبال از این ورزش در میان دختران محله حکیمیه بسیار زیاد است به طوری که در باشگاه ورزشی چند سئانس به این رشته اختصاص یافته و در هر سئانس حدود ۱۰۰ نفر حضور دارند.»
کد خبر 728734 برچسب‌ها دختران منطقه ۴ تکواندو همشهری محله کودکان بدنسازی و رزمی فدراسیون‌ها ورزش زنان ورزشمنبع: همشهری آنلاین
کلیدواژه: دختران منطقه ۴ تکواندو همشهری محله کودکان بدنسازی و رزمی فدراسیون ها ورزش زنان ورزش رشته ورزشی پدر مهدیه
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.hamshahrionline.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «همشهری آنلاین» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۶۶۷۳۸۲۵ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
علی دایی در خانه خبرنگار ورزشی و مادر ۸۹ساله‌اش!
علی دایی مرد کارهای نادر و عجیب و غریب است. اگر تا امروز تردیدی بود، دیگر به یقین تبدیل شد که او را نمی‌توان پیش‌بینی کرد.
کسی تا حالا سراغ ندارد که یک اسطوره ورزشی آنهم در رشته فوتبال که حالا دلیل محبوبیت‌اش در جامعه ایران فقط گل ها و رشادت‌هایش نیست، اینطور برای تبریک تولد و ملاقات خانواده یک خبرنگار ورزشی، به خانه‌اش رفته باشد و اینگونه از او بابت زحماتش تجلیل و تقدیر کند.
چنین کاری فقط از یک ستاره پیش‌بینی‌ناپذیر بر می‌آید که متوجه همه رویدادها و آدم‌های اطرافش هست و به جزیی‌ترین مسائل دقت می‌کند.
صالح محمدرحیمی خبرنگار و عکاس ورزشی با گرایش حوزه پرسپولیس دو دهه است که کار رسانه‌ای می‌کند و کسی در خانواده بزرگ فوتبال نیست که از علاقه فوق‌العاده او به شهریار فوتبال آگاه نباشد.
او سال‌هاست با علی دایی همراه و همگام است و فراز و نشیب روزگار برای آقای گل پیشین بازی‌های ملی فیفا، باعث کاهش این علاقه و دوستی نشده است. حتما اگر مخاطب تابناک بوده اید، تا حالا چندین گفت‌وگوی اختصاصی و جذاب و پرتیتر صالح محمدرحیمی با دایی را خوانده‌اید.
صالح به نوعی عکاس اختصاصی علی آقا هم هست و خبرنگار معتمد او محسوب می‌شود. تابناک هم طی سالیان اخیر رسانه معتمد علی دایی بوده و او حرفهای مهمش را در تابناک به گوش مردم رسانده است و در لحظات سخت و حساس دو سه سال اخیر هم این ارتباط محکم و ناگسستنی ماند.
ظهر امروز اهالی شهرک اکباتان در حال زندگی روزمره و معمولی خود بودند که ناگهان مقابل ورودی بلوک خود، با قد افراشته و لب خندان و برخورد صمیمی علی دایی مواجه شدند.
برخی یادشان رفت نوشابه و خریدهای شان را کنار بگذارند و همانطور کنار دایی ایستادند و عکس یادگاری شان را گرفتند. بچه‌ها از مدرسه برمی‌گشتند که دیداری تاریخی برای‌شان رقم خورد. دایی همه سلام‌ها را جواب داد و با حوصله درخواست عکس از همه را در محله یک خبرنگار حرفه ای ورزش قبول کرد.
اما بخش جذاب این ملاقات، داخل منزل صالح رحیمی و در دیدار مادر ۸۹ساله او با علی دایی رقم خورد. انگار مادر و فرزندی پس از سالها همدیگر را می‌بینند. دایی، سر این مادر که مدتها کسالت و ناخوشی سخت را پشت‌سر گذاشت، بوسید و دل یک خانواده را شاد کرد و البته احترام متقابلش را به جامعه خبرنگاران و عکاسان ورزشی که طی دهه‌ها همراه او در پیروزی و شکست بودند، ثابت کرد.
صالح رحیمی فردا در یادداشتی جداگانه حس خود از این دیدار را به رشته تحریر در خواهد آورد.
حمله به نمازگزاران در گذره هرات افغانستان/ ۶ نفر شهید شدند